รีวิวหนัง Air doll

 

แรกเริ่มที่สัมผัสกับหนังเรื่องนี้ อดคิดไม่ได้ว่าเนื้อหาของหนังคงไปทางทะลึ่ง ตึงตัง หรือไม่ก็อาจจว่าด้วยเรื่องเพศจริงจัง มีฉากเซ็กซ์ดิบเถื่อนนิดๆ จิตหลอนหน่อยๆ ซึ่งนั้นก็เป็นเพราะตัวละครหลักของหนังเรื่องนี้ ที่เป็น “ตุ๊กตายาง” เครื่องบำบัดความใคร่ของหนุ่มขี้เหงา ในยุคที่โลกกำลังพัฒนาด้านเทคโนโลยีถึงขีดสุด ว่ากันว่าจิตใจของมนุษย์กลับกำลังสวนไปในทางที่ตํ่าลงจนเกือบถึงขีดสุดเช่นกัน ตุ๊กตายาง เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ยืนยันคำพูดข้างต้นได้อย่างดี สำหรับผมและเพื่อน ตุ๊กตายาง คือสิ่งลามกอย่างหนึ่งไม่ต่างจากหนังสือโป๊ หนังโป๊ และอุปกรณ์เสริมทางเพศ ที่เมื่อใครมีครอบครองไว้จะถูกมองในทางลบมากกว่า บ้างมองถึงขนาดว่าเป็นโรคจิตหรือเปล่า แน่นอนเราพูดถึงกันเล่นๆแค่พอสนุกปาก เรื่องแบบนี้เปิดเผยให้ใครฟังได้ที่ไหน ผิดกับวัฒธรรมของญี่ปุ่น เรื่องทางเพศถือเป็นสิ่งธรรมดาในชีวิตมนุษย์ คุณจะทำอะไรก็ได้ขอเพียงไม่เดือดร้อนผู้อื่นเป็นพอ คนที่นั่นหมกมุ่นกับการใช้ชีวิตมาก เข้าใจกันได้ว่าสภาพสังคมเมืองที่นั่นมีความกดดันสูง การระบายออกทางอารมณ์ของชาวอาทิตย์อุทัยจึงค่อนข้างแปลกประหลาด ทว่า สิ่งที่ทำให้ผมคิดว่าหนังเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาหนักๆก็คือ ชื่อผู้กำกับ ฮิโรคาชุ โคเรเอดะ เจ้าของผลงาน Nobody Know อันเลื่องชื่อ โดยภาพยนตร์เรื่องนี้ดัดแปลงมาจากหนังสือการ์ตูนเรื่อง Air doll ของ โยชิเอะ โกดะ ซึ่งทุกขั้นตอนของการทำหนังตั้งแต่วันแรก เขาใช้เวลาทุ่มเทกับมันไปถึง 9 ปีเต็ม เนื้อเรื่องของ Air doll 

น่าจะเป็นความฝันของหนุ่มๆที่มีตุ๊กตายางสาวเป็นเพื่อนคลายเหงาหลายคน เมื่อวันหนึ่งตุ๊กตายางเกิดมีชีวิตจริงขึ้นมา น่าสนใจนะว่าเธอจะมีความรู้สึกยังไง ในเมื่อเวลากลางวันเธอออกเดินเที่ยวเล่นในเมืองใหญ่ ส่วนตอนกลางคืนเธอต้องกลับไปเป็นตุ๊กตายางที่รองรับอารมณ์ใคร่ของหนุ่มบริกรชํ้ารักคนหนึ่ง เธอได้งานที่ ร้านเช่าวิดีโอ แห่งหนึ่งจากการแนะนำของ จุนอิจิ พนักงานหนุ่มของร้าน ต่อมาความสัมพันธ์ของเธอที่มีต่อเขากลับกลายเป็นความรัก กระนั้น มันจะเป็นไปได้หรือ ก็ในเมื่อเขาเป็นมนุษย์ แต่เธอเป็นตุ๊กตา แน่นอนหนังเรื่องนี้ติดเรต 18+ กับเนื้อหาที่ค่อนข้างล่อแหลม แต่เมื่อผมดูหนังจบ หัวใจผมกลับเต็มตื้นไปด้วยอารมณ์สุขปนเศร้า ไม่มีฉากเซ็กซ์หรือซีนแก้ผ้าไหนเลยที่ทำให้เกิดอารมณ์ทางเพศ นี่มันสุดยอดหนังดราม่าเรื่องหนึ่งต่างหาก? และอย่างคาดไม่ถึงบางคนเสียนํ้าตาให้กับภาพยนตร์เรื่องนี้ บทหนังหนักแน่นด้วยการสะท้อนวีถีชีวิตคนเมืองหลวงอย่างลึกซึ้ง ทั้งการอยู่กันแบบตัวใครตัวมัน อ้างว้าง โดดเดี่ยว สิ้นหวัง หลายคนออกอาการป่วยทางจิต ไม่ว่าจะเป็นหนุ่มที่ใช้ชีวิตอยู่กับตุ๊กตายาง สาวที่หมกตัวอยู่ในห้องที่เต็มไปด้วยกองขยะ วัยรุ่นชายที่คลั่งไคล้สาวแต่งชุดเมด ป้าแก่ๆที่ชอบไปมอบตัวกับตำรวจว่าตัวเองเป็นคนร้าย “มนุษย์เราไม่อาจอยู่ตัวคนเดียว ดั่งดอกไม้ที่ผลิบานได้ เกสรตัวผู้กับตัวเมียยังต้องอาศัยสายลมและแมลงช่วย” หนึ่งในคำบรรยายความเหงาของหนังเรื่องนี้ ละครของ ฮิโรคาชุ โคเรเอดะ ล้วนแล้วแต่มีความแปลกแยกและมีปมในใจบางอย่างซ่อนไว้ บรรยากาศในหนังเต็มไปด้วยความเหงาเศร้าเจืออยู่ในอากาศ สีสันในหนังเป็นโทนเย็นๆ สบายตา ถ่ายทอดภาพโตเกียวได้สวยงามในมุมที่ต่างออกไป สิ่งมีชีวิตในโลกนี้ทุกอย่างล้วนมีหัวใจ ไม่เว้นแม้แต่ตุ๊กตายาง ยิ่งสำหรับความรักด้วยแล้ว การเป็นได้แค่ตัวแทนของใครสักคนจึงเป็นเรื่องเจ็บปวดที่สุด

ติดตามรีวิวภาพยนตร์ ได้ที่ : movieup2you.com

ติมตามเพจได้ที่ : มูฟวี่ Up2You